Ελαιόλαδο και Ιστορία

Οι ανασκαφές και οι εξειδικευμένες μελέτες που έγιναν από επιστήμονες μέχρι σήμερα απέδειξαν πως οι κάτοικοι της Κρήτης μάζευαν και έτρωγαν ελιές ήδη από τη Νεολιθική Εποχή δηλ. 6.000-3.000 χρόνια π.Χ. Στην αρχή της Εποχής του Χαλκού δηλ. περίπου το 3.000 π. Χ., άρχισαν να καλλιεργούν τα ελαιόδεντρα και να βγάζουν από τον καρπό τους το λάδι με πρωτόγονα μέσα, σπάζοντας και στύβοντας τις ελιές. Η συστηματική παραγωγή του λαδιού ξεκίνησε πριν ακόμη οι Μινωίτες χτίσουν τα πρώτα τους ανάκτορα, περίπου το 2.000 π.Χ. και έτσι το λάδι έγινε η βάση της διατροφικής πυραμίδας στην Μινωϊκή Εποχή.

Εκτός από τη διατροφή, οι χρήσεις του ελαιόλαδου ήταν πάρα πολλές. Το χρησιμοποιούσαν ως φάρμακο, σκέτο ή μαζί με άλλα βότανα όπως το φασκόμηλο, για επαλείψεις και καθαρισμό του σώματος, ενώ αρωματισμένο με λουλούδια όπως τον κρόκο και την ίριδα για τον καλλωπισμό τους. Ακόμη, το χρησιμοποιούσαν στα λυχνάρια ως φωτιστική ύλη ενώ η πυρήνα που απόμενε από τη σύνθλιψη των ελιών ήταν οικολογική θερμαντική ύλη και την έκαιγαν στις εστίες για μαγείρεμα μέσα στα σπίτια γιατί η καύση της πυρήνας δημιουργεί ελάχιστο καπνό.

Για αυτούς τους λόγους η παραγωγή της ελιάς είχε πολύ σημαντική θέση στην οικονομία της μινωϊκής Κρήτης, σε όλα τα μινωϊκά ανάκτορα βρέθηκαν τεράστια πιθάρια για την αποθήκευση του λαδιού που σίγουρα το εμπορεύονταν. Η αγάπη των Μινωϊτών προς το δέντρο που τους έδινε τόσα οφέλη φαίνεται και από τις απεικονίσεις του στην τέχνη τους, αγαπημένο θέμα ήταν η ελιά, τα άνθη και ο καρπός της που τα βλέπουμε σε τοιχογραφίες, σε αγγεία και σε κοσμήματα.